Het verhaal gaat over Akkie. Ze is een stoer meisje en zit in groep acht. Ze houdt ontzettend veel van voetbal. Haar klasgenoot Joep kan het niet hebben dat ze kan voetballen, tot ze in het ziekenhuis terecht komt. Op een dag na schooltijd krijgt ze ruzie met klasgenoot Joep.

Ze worden uit elkaar gehaald door juf Ina die door Ibrahim (brammetje) werd opgehaald. Ze komt thuis met een bloedneus en wat blauwe plekken. Ze laat haar klasgenoot Joep schrikken en zegt dat ze door hem naar het ziekenhuis werd geslagen. Hij schrikt hier van tot Akkie laat merken dat het een grapje is. Na het bloedprikken krijgt ze te horen dat ze leukemie heeft en gaat naar de afdeling oncologie. Daar krijgt ze verschillende behandelingen die haar weer beter maken. Ze maakt een deal met dokter Snor. Als zijn snor er af is, betekent het dat ze het niet overleeft. Groep acht is een druk schooljaar, ze bezoeken een middelbare school, ze gaan op schoolkamp en maken de citotoets. Ook komt er een slottoernooi waar Akkie helaas niet aan kan mee doen. Op schoolkamp klimt ze tijdens verstoppertje in een boom. Hierdoor wint ze de weddenschap met Joep, dat ze zich beter kan verstoppen dan hij. Als de leerlingen haar moeten zoeken, wordt Joep door Akkie geroepen. Hij is verbaasd dat ze in een boom is geklommen.

Ze durft niet meer naar beneden. Joep bedenkt zich geen moment en klimt de boom in. Als hij bij haar is gaan ze samen naar beneden. Dan vertelt Joep waarom hij Akkie niet komt opzoeken in het ziekenhuis. Hij vertelt dat hij in groep drie een broertje had die een jaar in het ziekenhuis heeft gelegen, tot hij dood ging.

Maar Akkie heeft de weddenschap gewonnen en mag op Joeps rug terug naar het kamp waar de anderen opgelucht van worden. Alleen Akkies moeder is wel meteen bezorgd. De eerste avond zingen ze een liedje, maar Joep doet uiteindelijk niet echt enthousiast mee, Akkie ziet dit en weet wel waarom. De volgende ochtend willen juf Ina en meester Henk de opstel voor het slot toernooi bespreken. Joep vindt dat Akkie hierbij moet zijn. Ze is te moe en Joep gaat naar haar toe. Hij voelt zich ongemakkellijk om alleen te zijn met haar. Joep wil graag met haar tijdens het toernooi in de spits.

Akkie vindt het ook goed en daarna laat Joep haar weer met rust. Op een middag dat de kinderen trainen komt Akkie even kijken. Joep schiet een bal naar haar toe en ze valt duizelig neer op de grond. Joep, Bram en Elise rennen naar haar toe. Juf Ina wil dat ze haar de ruimte en lucht geven. Akkies moeder belt vader op en gaan terug naar huis. Dit vinden veel kinderen niet leuk. Vooral Elise, Laurens en Joep niet. In het ziekenhuis krijgt Akkie te horen dat er ook verkeerde dingen in haar hoofd zijn gekomen.

Dit betekent dat Akkie niet bij het toernooi aanwezig kan zijn omdat ze te zwak is. Joep gaat naar het ziekenhuis en overlegt met dokter Snor. Dan krijgt hij een geweldig plan. Samen met Laurens vraagt hij of Akkie een wedstrijd vanuit het ziekenhuis kan zien.

Dit vindt dokter Snor een goed idee. Er worden twee teams opgestelt: FC Akkie en FC Oncologie. Akkie wordt zichtbaar verrast als Elise, Laurens en Joep op haar kamer binnen komen. Ze nemen haar mee met bed en al en ze vraagt zich af waar ze naar toe gaat.

Voor het raam bij het kantoor van dokter Snor geeft Joep zijn mobiel aan Akkie. Ze vraagt of hij dit wel mag doen van zijn vader. Joep zegt dat hij mag doen wat hij wil. Even lijkt het erop dat juf Ina belt, maar ze hoort de stem van Brammetje (Ibrahim) enthousiast praten. Ze moet eerst haar bed wat hoger zetten en uit het raam kijken. Ze vindt het fantastisch om haar klasgenoten voor het ziekenhuis te zien spelen. Maar helaas na het eerste doelpunt haalt ze het niet meer. Haar hart stopt en overlijdt op het kantoor van dokter Snor met de telefoon van Joep in haar handen. Even later op school hoort iedereen dit.  (zelfs wat mij verbaasdde) Joep had ook de tranen in zijn ogen staan.

Brammetje komt bij hem staan en zegt : ''Achtste groepers huilen wel,''. Joep is het met hem eens, hoewel hij al een paar keer in de film heeft gezegd dat het niet zo is.

Deze website heb ik gemaakt voor mijn respect over de film en het boek. Het is zo aangrijpend en zo geweldig. Vooral het stukje waarbij Akkie overlijdt is een zielig stukje. Ik zou liever niet willen dat de teksten en de foto's worden overgenomen omdat ik ze zelf maak.